Bulutları seyrettiniz mi hiç, daha yakın olayım diye gökyüzüne, çıktınız mı çatılara?... Bulutlardan şekil çıkarmayı oynadınız mı hiç?

Mesela kuşlara dokundunuz mu hiç? Acucunuzun içinde pır pır eden yüreğini, sıcacık, minicik yüreğini hissettiniz mi hiç?

Ağaçlara tırmanıp dal oldunuz mu? Yaprak oldunuz mu? Çiçek açtınız mı hiç?

Uğur böceği uçurdunuz mu mesela? Karınclarla konuştunuz mu? Gül yaprağındaki su damlasının tadına baktınız mı hiç? Kasımpatının üzerendeki kırağıyı sildiniz

Ayna ve insan: Biri sureti gösterir diğeri suretin kendisi. Birinin arkası sırlı diğeri baştan ayağa sır. Görünen görünmeyenin perdesi. Görünen canlı hareketli; görünmeyen sabırlı sularda.

Ayna yüzü parlak; ardı kara. Işığı toplar yansıtır ayna. Kibirli güzellerin değişmez durağı susar ve itaat eder ruhun seyyahı bakışlara.

Kutsanır sırdaştır ayna. Baş tacı edilir şahit tutulur; vurgun yememiş odalarda. Elden ele dolaşır en çok güzellere kalır çiğ titremeleriyle gelen sabahlarda.

Yârdır

Bebekler, hayata gözlerini açar açmaz, yoğun bir öğrenme sürecinin içine girerler. Önce gözlerinin gördüğü zihinlerinin ilk misafirleri olur. Anne karnındaki öğrenmeye ilave edilecek olan bu öğrenmeler, uyaran çokluğuna, kalitesine ve metoduna göre, değişmeksizin en derinlere kodlanır. Küçüklükte yapılan zihinsel kayıtlar ve eyleme dökülen müsadeler, her tekrarda sinir sisteminde sinaptik bağ oluşturarak bir alışkanlıklar silsilesinin başlangıcını teşkil ederler.



İleride bizi tanıtan kim