Yansıma

yansımayla...
ruhumu dinliyorum,
ney sesinin ahengiyle, gözlerim kapanıyor
suskunluğun inlemesiyle, nefeslerim
ritme uyarak ışığa karışıyor..

rüzgârın önüne kattığı,
semaya çevrilen ellerimle, eksiliyorum çoğalırken
huşûyla eğdiğim başımla, puslar dağılırken
sol çarpıntımla, karıncalaşan özümde eriyorum
ayaklarım eşlik ederken beyazlığın gölgesine
arza ilerliyorum, tomurcuklanarak! ! ...

döne döne ışığın hüzmeleriyle,
yayılırken devrana gül kokuları
tıkanan gırtlağımdan yırtılırcasına çıkan,
tutkun sesim kaynaştı...
lütfedici ışıkla...

zerrelerim...sonsuza yayıldı
yansımayla...



Merâl Özcan